ДЫСКУРСІЎНЫ АНАЛІЗ МІШЭЛЯ ФУКО ЯК ДАСЛЕДЧЫ МЕТАД: ТРЫ ПРАЦЭДУРЫ АНТАЛАГІЗАЦЫІ І ТРЫ СТРАТЭГІІ РЭЦЭПЦЫІ
##plugins.themes.bootstrap3.article.sidebar##
##plugins.themes.bootstrap3.article.main##
Аннотация
Прысвечана выяўленню тых ідэй Мішэля Фуко, якія могуць быць аднесены да яго тэорыі «дыскурсіўнага аналізу». Паказана, што на сёння дыскурсіўнаму аналізу Фуко ўласціва пэўная інтэрпрэтацыйная «засмечанасць» наступнымі трактоўкамі і каментарыямі. У якасці рашэння дадзенай праблемы прапануецца вярнуцца да арыгінальных прац самога французскага філосафа. Але і на ўзроўні гэтых арыгіналаў даследнікі сустракаюцца з пэўнымі цяжкасцямі кагерэнтнага прачытання, звязанымі з непаслядоўнасцямі тэкстаў самога Фуко. Наш адказ на азначаныя праблемы, як і наша стратэгія канцэптуальнага ўзнаўлення тэорыі дыскурсіўнага аналізу Фуко, грунтуюцца на падзеле дадзенай тэорыі на тры рубрыкі, у адпаведнасці з трыма працэдурамі анталагізацыі (фенаменалагічная, таксанамічная і метафізічная). Асноўныя розначытанні і цяжкасці ў кагерэнтным узнаўленні ідэй дыскурсіўнага аналізу неабходна атрыбутаваць трэцяй працэдуры – метафізічнай. Прапанаваны намі падзел на тры рубрыкі мусіць разглядацца як падзел на тры паслядоўныя і іерархічныя ступені, таму і сцэнарыяў магчымага ўспадкавання тэорыі Фуко мусіць быць таксама тры.
##plugins.themes.bootstrap3.article.details##
Это произведение доступно по лицензии Creative Commons «Attribution» («Атрибуция») 4.0 Всемирная.
Библиографические ссылки
Bacchi, C., & Bonham, J. (2014). Reclaiming discursive practices as an analytic focus: Political implications. Foucault Studies, (17), 79–192.
Blanchot (1986), M. Michel Foucault tel que je l'imagine. Montpellier, Fata Morgana.
Brown, B., & Cousins, M. (1980). The linguistic fault: the case of Foucault's archaeology // Michel Foucault: critical assessments, Volume 2. Barry Smart. Routledge, Dec 31, 1994. – Philosophy. p. 186 – 208.
Diaz-Bone (2008), R. et al. The field of Foucaultian discourse analysis: Structures, developments and perspectives // Historical Social Research/Historische Sozialforschung. – 2008. – P. 7–28.
Dreyfus, H. L., & Rabinow, P. (2014). Michel Foucault: Beyond structuralism and hermeneutics. University of Chicago Press.
Foucault (1968), M. 'Sur l'archéologie des sciences. Réponse au Cercle d' Épistémologie' // M. Foucault Dits et Écrits. 1954–1969, Paris: Gallimard, 1994.
Foucault (1971), M. L'ordre du discours. Leçon inaugurale au Collège de France prononcée le 2 décembre 1970 [Paris] : Gallimard, 1971.
Foucault (1991), M. 'Politics and the study of discourse', in G. Burchell, C. Gordon and P. Miller (eds), The Foucault Effect: Studies in Governmentality. Chicago: University of Chicago Press. Р. 53–72.
Foucault (1994), Michel Nietzsche, la généalogie, l' histoire // Dits et écrits, 1954-1988, tome II, 1970–1975, Paris, Gallimard, p. 136–156.
Han (2002), B. Foucault's critical project: Between the transcendental and the historical. Stanford University Press.
Hook D. (2007) Discourse, Knowledge, Materiality, History: Foucault and Discourse Analysis. In: Foucault, Psychology and the Analytics of Power. Critical Theory and Practice in Psychology and the Human Sciences. Palgrave Macmillan, London
Howarth (2002), D. An archaeology of political discourse? Evaluating Michel Foucault's explanation and critique of ideology. Political Studies, 50(1), 117–135.
Jørgensen, M. W., & Phillips, L. J. (2002). Discourse analysis as theory and method. Sage.
Laclau, E., & Mouffe, C. (2001). Hegemony and socialist strategy: Towards a radical democratic politics. Verso.
Lecourt (1975), D. Marxism and Epistemology: Bachelard, Canguilhem and Foucault.
O'Farrell (1993), C. Foucault: historian or philosopher? Springer.
Olssen (2016), M. Michel Foucault: materialism and education. Routledge.
Privitera (1995), W. Problems of style: Michel Foucault's epistemology. SUNY Press.
Sawyer (2002), R. K. A discourse on discourse: An archeological history of an intellectual concept. Cultural studies, 16(3), 433–456.